Tuesday, September 03, 2019
Wednesday, April 25, 2012
Ljóð í myndum og hljóði
HANDS BANG BANG BANG & GUNS – Björk Viggósdóttir
Björk tekst að gera ótrúlega mikið úr því litla rými sem hún hefur úr að spila og skapar hér verk sem gætt er þeirri óraunveruleikatilfinningu sem hún leitar eftir og nefnir í sýningarskrá. Samhverfð myndbygging myndbandsins er ef til vill kunnugleg en á móti koma ljóðrænir myndrænir þættir og litanotkun sem er persónuleg og í takt við samtímann. Uppbrot málverksins í myndrænar, þrívíðar einingar sem virkja rýmið í heild hafa verið uppi á teningum um nokkurt skeið, hér tekst Björk á við erfitt rými og skapar á sannfærandi hátt heildarinnsetningu sem nær að fanga áhorfandann, nokkuð vel af sér vikið af ungri og nýútskrifaðri listakonu.
Leiðrétting 9. febrúar - Röng mynd með dómi
ÞAU leiðu mistök urðu við vinnslu blaðsins í gær að röng mynd var birt með dómi Rögnu Sigurðardóttur um sýningu Bjarkar Viggósdóttur í Gallerí i8. Hér til hliðar getur að líta rétta mynd frá sýningunni. Beðist er velvirðingar á mistökunum.(Rétt mynd birtist með leiðréttingunni.Tuesday, October 28, 2008
Dómur eftir Ransú.
Sýningin Grasrót hefur fest sig í sessi hjá Nýlistasafninu síðan fyrstu sýningunni var hrynt af stað árið 2000 með það að markmiði að gera skil á því helsta sem yngsta kynslóð myndlistarmanna er að sísla. Hefur þemað svo gengið gegn um misgóð ár. Við höfum fengið stofnanalega Grasrót, Grasrót fyrir alla garsrót og Grasrót með einum útvöldum fulltrúa.
Sýningarstjóri Grasrótar 2008 er Þórarinn Blöndal og er sýningin unnin í samvinnu Nýlistasafnsins og Sjónlistar Í ár er því enn eitt sniðið á Grasrótinni. Sýningin er nefnilega ekki í Nýlistasafninu. Hún er í yfirgefinni síldarverksmiðju á Hjalteiri.
Um leið og maður gengur inn í sýningarsalinn blasir við súla Jónu Hlíf Halldórsdóttur sem á stendur í þríðíðum hástöfum, "HÉR". Verkið heitir "Alls staðar annars staðar", en í viðbót við súluna eru ritaðir textar eða ljóð sem fjalla um staðsetningar og tekst henni þannig, þrátt fyrir að merkja stað með súlu, að gera staðinn margræðan.
Lengra inn eftir salnum hefur Björk Viggósdóttir ráðist í rýmið með því að fylla hluta þess með fjöldaframleiddum regnhlífum. Hún lýsir þær upp þannig að þær ýmist endurvarpa eða hleypa ljósi í gegn um sig. þessi einfaldi gjörningur umbreytir rýminu en um leið minnir mann á breytta tíma á Íslandi.
Í öðru rými sýnir hún seiðandi skjáverk sem vísar út fyrir rýmið. Beinist að glugga og maður situr eins og á stafni eða bakborði skips, horfir út og ruggar sér með.
Framlag Guðmundar Vignis Karlssonar vísar einnig út fyrir rýmið en byggir jafnframt á sögu þess eða tengingu við sjóinn. Í myrku herbergi stendur sjónvarp sem sýnir blóðrauðar öldur, en á vegg beinist ljóskastari á titrandi stálplötu sem endurvarpar merlandi geislum á vegginn á móti á meðan platan drynur líkt og ólgandi ölduhaf. þetta er hádramatískt listaverk þar sem tekist er á við rýmið með skynsömum og vafningalausum hætti.
Verkið "Irdó" er tilraun Halldórs Ragnarssonar til að búta niður tungumálið, en listamaðurinn tekur gælunafn sitt og ruglar því út og suður. Auk þess að hann vinnur málverk með texta og rithönd. Létt pönkað og skoplegt og nógu gróft til að höndla hrátt rýmið og vinna með því.
Að öðrum ólöstuðum er verk Jeanette Castioni, The Law of dialectic" með endemum vel heppnað. Hún merkir staði víðsvegar í verksmiðjunni með númerum þar sem maður getur hlustað á eina hlið samtals manna á milli. Hver staður á þannig í samtali við alla hina.
Fyrir miðri verksmiðjunni hefur Castioni svo komið fyrir hreyfimynd sem sýnir arkítóníska beinagrind borgar þar sem staðir eru merktir með lituðum punktum svo maður getur ímyndað sér samskonar samtöl þar á milli.
Hvað heildarmynd varðar að þá upplifði ég eins og að listaverkin öll merktu sér staði inn í rýminu en að sama skapi væru listamennirnir að merkja sér stað í listinni. Þá er tungumálið er áberandi hjá listamönnunum sem abstrakt og ljóðrænt fyrirbæri og meðvitund fyrir rýminu öllu þótt hver og einn væri með sinn stað.
Sýningarstaðurinn er líka áskorun út af fyrir sig, hrátt og stórt rými sem rekur listamenn til að hugsa upp á nýtt, eða allavega út fyrir hvíta kubbinn og inn í hráleika veðurbarinnar verksmiðjunnar.
Nota listamennirnir gólfið áberandi mikið þannig að athygli manns dregst frá áreiti rýmisins og máski er það um leið táknrænt fyrir þessa grasrót að hún lætur mann ekki sleikja yfirborðið heldur beinir manni ofan í svörðinn.
Tuesday, September 09, 2008
Dómur um i8 sýningu janúar 2007 (undir stiganum.)
BJÖRK Viggósdóttir (1982) útskrifaðist með láði ef svo má segja frá Listaháskóla Íslands síðastliðið vor, 2006. Þar vakti lokaverkefni hennar athygli fyrir frumlega myndhugsun og áhugaverða tilraun með þanþol málverksins, hún sýndi nokkra dirfsku með því að setja fram opið og órætt verk sem treysti á áhorfandann. Nýlega var Björk síðan valin til að gera myndbandsverk fyrir Þjóðleikhúsið í sýninguna Bakkynjur. i8 fylgist augljóslega nokkuð með listamönnum af yngri kynslóðinni og Björk hefur án efa staðið undir væntingum forráðamanna gallerísins með innsetningu sinni undir stiganum, minnsta sýningarrými borgarinnar.
Verk Bjarkar nefnist HANDS BANG BANG BANG & GUNS. Hér er vísað til myndbands sem sýnt er á endavegg, en þar er það dansarinn Sigríður Soffía Níelsdóttir sem dansar fingradans, hendur hennar hanskaklæddar skapa síbreytilegan skúlptúr sem birtist og hverfur í samhverfu. Eftirlíking af byssu liggur á gólfi og eitthvað bleikrautt við hlaupið sem gæti minnt á blóm. Kannski er hér vísað til grínbyssu sem blóm sprettur fram úr eða hippauppreisnar þar sem mælt var með blómum í byssukjaftana. Eða hljómsveitarinnar Guns and roses? Hugrenningar sem þessar eru nokkuð einkennandi fyrir verk Bjarkar, hún leyfir verkinu að lifa sínu eigin lífi og treystir á myndræn og hljóðræn áhrif þess, en myndbandinu fylgir hljóðupptaka af rólegu popplagi. Eins og tíðkast nokkuð meðal myndlistarmanna og tónlistarmanna í dag er unnið óhikað innan beggja heima. Ef til vill hafa þau tengsl sem einhvern tíma voru nokkur milli skálda og málara yfirfærst á myndlistarmenn og tónlistarmenn, það er spurning hvar það staðsetur skáldin og rithöfundana? Er kannski að koma tími á sýningu með verkum yngstu kynslóðar myndlistarmanna, skálda, tónlistarmanna og rithöfunda og fá þannig þverskurð af listalífi nýrrar kynslóðar?
Björk tekst að gera ótrúlega mikið úr því litla rými sem hún hefur úr að spila og skapar hér verk sem gætt er þeirri óraunveruleikatilfinningu sem hún leitar eftir og nefnir í sýningarskrá. Samhverfð myndbygging myndbandsins er ef til vill kunnugleg en á móti koma ljóðrænir myndrænir þættir og litanotkun sem er persónuleg og í takt við samtímann. Uppbrot málverksins í myndrænar, þrívíðar einingar sem virkja rýmið í heild hafa verið uppi á teningum um nokkurt skeið, hér tekst Björk á við erfitt rými og skapar á sannfærandi hátt heildarinnsetningu sem nær að fanga áhorfandann, nokkuð vel af sér vikið af ungri og nýútskrifaðri listakonu.
Ragna Sigurðardóttir